Op zondag 8 maart zijn Emo, Martin en Hans 1 het Duitse deel van de route gaan voorverkennen. Vanwege de vele wijzigingen op het begin van het traject en de doorwerking hiervan op de rest van de route.
Om 6 uur in de ochtend verzamelen in Dordrecht, vervolgens in 1 ruk naar onze inmiddels bekende koffiestop in Bad Bentheim. We waren gewend dat je 3 meter over de grens niet meer in het Nederlands wordt aangesproken, maar we werden blij verrast door de Nederlandse Hetty. Emo, de oude charmeur, heeft zelfs haar telefoonnummer gekregen…..
Na de koffie op weg naar Hamburg. Lekker rustig op de weg, dus een relaxte rit. Totdat we zo’n 50 km voor Hamburg door de Polizei van de weg gehaald werden: Ausweis bitte! Voor Emo en Hans geen probleem, voor Martin was het blijkbaar toch iets te vroeg vanmorgen en had zijn portemonnee en papieren thuis gelaten. In gedachten zagen we hem al in de boeien geslagen worden en afgevoerd in een arrestantenbusje, maar het viel mee. Het was mooi weer en de polizisten gaven Herr Koch het voordeel van de twijfel, toch makkelijk zo’n Duitse naam…..
En toen door naar het startterrein. Zoals bekend is dat, waarschijnlijk eenmalig, verplaatst naar de zuidkant van de stad. Midden in het havengebied. Om er te komen moesten we ook die enorme brug over, mooi uitzicht!
Het startveld is een vergeten hoekje in het haventerrein, een beetje parkachtig, we nemen aan dat er om dat park heen parkeergelegenheid komt voor onze bussen. Niet zo spannend als het vertrekpunt vanaf het Heiligengeistfeld, maar elluk nadeel hep se foordeel: we hoeven niet te run-bike-runnen bij de start. Al na 500 meter mag de bus ondersteunen, dus geen ingewikkelde schema’s dit keer. Tijdens de grote routeverkenning in april zal het dan ook niet nodig zijn de fietsen mee te nemen zoals afgelopen jaar.
De uitdaging dit jaar ligt in het feit dat we een route hebben die 18 km korter uitpakt in totaal en dat we om 2 vaste waarden uit de run van 2014 heen willen plannen: de melkfabriek in Grasberg en het warme bad in Ter Apel. Door de verkorting van de route is de melkfabriek ruim 10 km naar voren gehaald. Afgelopen jaar waren we bewust gestart met 2 korte etappes om de extra kilometers t.o.v. de Parijs-route te compenseren, dit jaar is dat niet nodig.
We hebben ons bij het bepalen van de stops gebaseerd op de wens om tot Ter Apel de route goed te verdelen over beide teams, waardoor de etappes wat korter uit zullen pakken. We studeren er nog even op, want een kortere etappe heeft ook gevolgen voor de rustperiodes.
Dus los van het volgen van de route, het eten van glutenvrije borrelnootjes en paaseitjes, hoe ziet zo’n dag er dan uit?
Tot aan de grens is de Nederlandse radio geen probleem en zorgt voor afwisseling van het aanbod. Daarna was iedereen overgeleverd aan mijn muziekkeuze. Ik heb echt mijn best gedaan om het gevarieerd en onvoorspelbaar te houden, onze interpretatie van de Baseballs was onovertroffen. Emo had zowaar de juiste route op de TomTom gezet. We hebben wel een paar keer geconstateerd dat de TomTom en het routeboek niet synchroon lopen, het is ook nog maar een eerste versie zullen we maar denken. De tocht door Bremen was een avontuur, de navigator had daar niet zijn sterkste momenten zal ik maar zeggen…
We waren te laat in Ter Apel om te kunnen controleren of de statiegeldbus bij de Jumbo stond, we waren zelf ook redelijk gaar van de dag. Nog even een stop met koffie in Ermelo en toen weer terug op huis aan. Thuisgekomen stond de dagteller op dik 1100 km, het was een zinvolle dag, heel gezellig, de auto moet nog even uitgezogen worden vanwege de rondslingerende borrelnoten, maar vooruit.
Komende zondag komen we uitgebreid terug bij jullie!
Mooi verhaal. Die brug aan het begin van de loop klinkt lekker, meteen in de zuurstofschuld. Top dat jullie dit hebben gedaan, voorkomt straks hoop problemen.
Laat iedereen even op zijn inpaklijstje zetten dat we een Ausweis mee moeten nemen. Vrees dat ‘niet Duits klinkende namen’ er bij de Polizei net zo makkelijk mee wegkomen dan Herr Koch.