Author: Jan-Willem Pauptit

Pinksteren is voor ons team onlosmakelijk verbonden met de Roparun. Na de teleurstelling van vorig jaar, kijken we nu uit naar begin oktober en een Roparun NL; met start en finish in Nederland.  Om de teamspirit erin te houden, is besloten om een mooie run-bike-run te doen met iedereen die daar zin in had. De route werd een rondje Haarlem met als vertrekpunt het parkeerterrein van de Ikea. Daar waar je naar toe gaat als je écht niks beters hebt te doen met Pinksteren. En dat waren nog best veel mensen gezien de rij die er stond om naar binnen te gaan.

Na de bemoedigende woorden van onze captain Emo vertrokken we in twee groepjes voor de eerste 16 km. Het weer was goed (beetje winderig) maar heerlijk om weer met zijn allen op pad te zijn. Veel bekende gezichten met hier en daar een nieuwkomer. Zo konden wij Carl verwelkomen als nieuw lid van de ondersteuningsploeg, Dennis als fietser (maar vandaag actief loper) en Constant die meegaat als fietser maar ook nu de hardloopschoenen aan had. Daarnaast zaten ook oude bekenden Ronald (nu fietsen maar straks weer loper hopen we), Kim (één van de twee masseurs) en chauffeur Hans1 op de fiets. Dus over multi-inzetbaarheid gesproken: dat komt wel goed met dit team.Het rondje Haarlem was een fraaie tocht: mooie fietspaden zonder al teveel ‘doorgaande wegen’ langs pittoreske plaatsen zoals Haarlemmerliede, Spaarnwoude, Santpoort en Bloemendaal. Dit betekende wel voor de navigerende fietsers dat ze bij de les moesten blijven om bijtijds af te slaan. En dat ging in bijna alle gevallen helemaal goed….

Na de eerste stop met koffie en thee, was het tijd voor de tweede 16 km. Nu inmiddels met regen(pak), maar met onverminderde energie onder andere over het Kopje van Bloemendaal. Voor allemaal een fikse klim, zeker voor degene die op dat moment op de OV-fiets zat. Maar we wisten waar we het voor deden. Deze inspanning zou worden beloond, want bij de volgende stop wachtte ons ‘los ballos de Douwe’. Ofwel een broodje bal met dank aan onze kok Douwe. Deze smaakte weer als vanouds, zodat we vol goede moed én met een volle maag op weg gingen voor de laatste etappe.

Het bleek dat ‘los ballos’ bij sommige lopers toch wat zwaar op maag lagen; de fietsers hadden daar geen enkel probleem mee (zelfs niet na twee broodjes bal 😊). Inmiddels waren de regenjasjes weer in de fietstassen verdwenen en bleef het tempo onveranderd mooi hoog. Ondanks dat was er toch genoeg tijd en ruimte om met elkaar bij te kletsen; ook één van de doelstellingen van vandaag. Het tempo lag bij het tweede groepje iets hoger, maar dankzij hun kleine omweg kwam het hele team volledig aan bij de Zweedse meubelwinkel, waar de rij inmiddels nog groter was geworden…

Met een goed gevoel in de benen en de billen, high fives (geen knuffels want Corona) en een borrelhapje kwam er een eind aan een mooie dag. Toegegeven, het haalt het niet bij het echte werk, maar met het weer van de afgelopen dagen mag je je afvragen of dat zo nu zo erg is geweest.Met dank aan de route-uitzetters Hans2 en Ronald, dank aan Robin voor de toeristische tips onderweg, Douwe voor de ballen en verder dank aan iedereen die erbij was. Op naar begin oktober!!

Jan-Willem (fietsert)

Wie ben je?
Ik ben Jan-Willem Pauptit, getrouwd met Diana (één van de masseurs van ons team) en vader van twee kinderen Lars en Stan. Daarnaast heb ik nog  twee bonus-kinderen (die van Diana) Wendy en Lesley. Ik ben van 1964 en een geboren en getogen Hagenees.

Wat is je rol in het team?
Ik ga mee als fietser.

Hoe vaak heb je meegedaan?
Dit wordt mijn 7^e editie geloof ik. Mijn allereerste Roparun was nog naar Parijs toe, als loper. Dat voelt als’… in een vorig leven…’. Heb hem drie keer gelopen, 1 editie half lopen, half fietsen en de laatste twee keren als fietser. Ik moet bekennen dat de RopaRun voor mij tijdelijk op relatief laag pitje heeft gestaan. Maar sinds de ‘herintreding’ van Diana in 2018, is het toch weer gaan kriebelen en voelt het weer als vanouds.

Wat moeten we verder van je weten?
Na bijna 30 jaar werkzaam geweest te zijn bij verschillende banken, heb ik het roer omgegooid. En geef ik nu met heel veel plezier economie aan vmbo-leerlingen bij Hofstad Mavo Havo. Daarnaast houd ik erg van (hard) rockmuziek en heb een seizoenkaart voor ADO Den Haag.

Afgelopen weekend was ik met mijn vrienden van Team 126 op de Kerstmarkt in Haarlem. Nu ben ik geen vast lid van het team, daarom stel ik me graag even aan u voor.
Ik ben Roparunvogel; de mascotte van de Roparun. En bij dit soort mooie momenten wil ik uiteraard niet ontbreken.

Wat het weer betreft…..: ik heb nattere Kerstmarkten meegemaakt. Maar wind, storm of regen: niets houdt Team 126 tegen om op pad te gaan voor het goede doel. Dat was voor deze keer het Hospice in Haarlem. Want dat is en blijft waar we het voor doen: het leven voor kankerpatiënten iets draaglijker te maken…

Ik heb wel gemerkt dat ik iets aan mijn naamsbekendheid moet doen. Want regelmatig werd ik aangesproken als mijn achterneef Pino; u weet wel die uit Sesamstraat… Gelukkig wilden ze wel met me op de foto, uiteraard na een bijdrage voor het Hospice. In de buurt van de marktkraam veel high fives en fijne warme knuffels uitgedeeld. Sommige kleine kinderen vonden me wel wat eng; toch eens nadenken over een nog kindvriendelijker uitstraling. Alleen dat getrek een mijn snavel vond ik af en toe wat minder. Maar ja: alles voor het goede doel….

In de marktkraam, overladen met 2^e hands boeken, flessen wijn en zelfgeknutselde knuffels, was het een vrolijke gezelligheid. Omdat alle soorten boeken voorradig waren, was er voor ieder wel wat wils. De ‘bepaal zelf je prijs’ methode, is het op het eind van de markt ingeruild voor ‘gratis meenemen, doneren mag’. Ik had het idee dat de laatste toch iets meer succes had. Of kwam het doordat onze kraam nog één van de laatste plekken was waar je even kon schuilen voor weer een regenbui?? In ieder geval zorgde het voor veel aanloop en een flinke vermindering van de voorraad.

Al met al was het een inspannend maar dankbaar weekend, niet in de laatste plaats door de goed verzorgde lunch; bedankt Douwe en café De Lift. Was prettig om daar even op te kunnen warmen; binnen- en buitenkant.

Alle munten, briefgeld, pin-betalingen en Tikkies worden nu nog bij elkaar opgeteld, het eindtotaal horen jullie binnenkort. Roparunvogel wordt er in ieder geval blij van!!!

Tot de volgende keer!