Team 126 stelt zich voor: Louis

Louis SchrijversWie ben je?
Louis Schrijvers, 57 jaar jong, getrouwd met Elisabeth en vader van Maxine en Caspar, woonachtig in Zaandam en in mijn 39e arbeidsjaar bij ABN AMRO.

Wat is je rol in het team?
Mijn rol is de makkelijkste in het team. Ik ben één van de acht lopers, dus het enige wat ik hoef te doen is te wachten totdat buscaptain Hans3 zegt “Louis, lopen” en dan loop ik een kilometer achter de voorfietser aan totdat de volgende loper voor me staat om te worden aangetikt, en dat doe ik dan tijdens de Roparun zo’n 78 keer.

Hoe vaak heb je meegedaan?
In 2019 doe ik voor de zevende keer mee. In 2013 voor het eerst mee vanuit Parijs, debutant als ondersteuner en manusje van alles waarbij je rol is om alle gaten om de run heen dicht te lopen en daardoor de rest van het team zo goed mogelijk te laten functioneren.

Daarnaast was ik reserveloper en –fietser. Al snel bleek een van de lopers niet verder te kunnen door een blessure, zodat ik 4 van de 5 shifts als loper heb kunnen lopen (elk nadeel heb z’n voordeel). Een bewijs dat je je als reserveloper moet voorbereiden alsof je de hele Roparun moet gaan lopen.

In 2014 was ik officieel loper en heb ik de Roparun vanuit Hamburg mee mogen maken. Het lopen ging prima, alleen het in en uit de bus klimmen eindigde in een meniscusoperatie. De sportarts die ik daarvoor bezocht begreep ook niet waarom mensen aan de Roparun mee willen doen. Het is namelijk niet gezond, was zijn mening. Maar ach, elke gek heeft recht op zijn eigen gebrek.
De afgelopen twee jaar als fietser meegedaan, maar nu weer lekker lopen.

Wat moeten we verder van je weten?
Ik ben loopgek, maar dat kan haast niet anders. Ik combineer vaak de heen of terugreis vanuit Zaandam naar de Gustav Mahlerlaan met een training. Ik ga dan lopend naar het werk en met de trein terug of andersom of loop ook weer een gedeelte terug. De kortste route is 14,5 kilometer, maar dat worden er ook wel eens 25. Heerlijk, ’s ochtends vroeg als Amsterdam nog slaapt door het centrum rennen. Gelukkig zijn er heel leuke podcasts tegenwoordig, veelal over wielrennen (‘Live Slow, Ride Fast’ van Laurens ten Dam, of ‘De Rode Lantaarn’, ‘Team Jumbo Visma’, Ajax podcast of die sportpodcasts op Radio 2).

Verder loop ik graag in de duinen en loop de laatste tijd meer trailwedstrijden dan wedstrijden op de weg. Het gaat tegenwoordig meer om de beleving dan om de snelheid. ‘t Zal de leeftijd zijn.

Tot nu toe 15 marathons gelopen waarvan New York de eerste, Boston de oudste, Zeeland de zwaarste, Berlijn de gezelligste, Terschelling mijn snelste en de mooiste van Nederland,  Rotterdam de gesponsordste, Cape Wrath de apartste en Amsterdam de ‘thuiste’.

Maar geen enkele is vergelijkbaar met een Roparun. Voor beide disciplines moet je beschikken over de lange adem, maar de aanslag die de shifts van 4 ½ uur op, 4 ½ uur af en dat 5 a 6 keer op je lichaam hebben, het korte slapen op de meest vreemde plekken, het in en uit de bus klimmen, (niet alleen om te rennen, maar ook om andere lopers er in en uit te laten, al met al zo’n 300 keer schat ik), alles bij elkaar breekt je op een gegeven moment op en maakt dat je op Pinkstermaandag als een labiel klein jongetje loopt te huilen op de Coolsingel of waar de finish dit jaar mag plaatsvinden. Huilen van emotie ook, de gedachte aan je vader, je schoonmoeder, je zuster, je loopmaat, je schoonzuster die je de laatste jaren hebt verloren aan die verschrikkelijke ziekte die kanker heet en huilen van blijdschap als je je naasten weer ziet en huilen van verdriet omdat het Ropa-avontuur weer voorbij is en je de Roparunfamilie weer een aantal maanden moet missen.

Ik heb al eens gezegd dat er geen betere teambuildingscursus bestaat dan het als team volbrengen van een Roparun. De beleving is zo intens. Er wordt gezegd dat de Roparun een avontuur is voor het leven: het resterende leven van terminaal zieke kankerpatienten zo aangenaam mogelijk laten verlopen en als teamlid waarschijnlijk voor het leven verslaafd aan de Roparun, al dan niet als deelnemer.

Code Oranje

Vandaag was de eerste teammeeting voor editie 2018. Al is het team nog niet helemaal compleet het was toch tijd om een kick-off te doen voor onze 21-ste Roparun.

Vanwege de slechte weersverwachting (“ga niet de weg op als het niet strikt noodzakelijk is”) was het loopje vooraf geskipt en werd er alleen vergaderd. Het team werd door het kernteam bijgepraat over de ontwikkelingen binnen het team en wat er op de eerste ‘grote vergadering’ van de stichting Roparun in het Nieuwe Luxor was meegedeeld. Verder werden aan de aanwezigen de lotenboekjes uitgereikt, dus binnenkort kloppen we weer bij jullie aan voor de verkoop van loten en de kalender doorgenomen.

De terugweg duurde een 1 ½ keer zo lang als de heenreis en ik was blij dat ik sinds afgelopen zaterdag de winterbandjes onder de auto had zitten.

Volgende vergadering zijn we hopelijk compleet en kunnen we ons onder betere omstandigheden treffen.

Zadeltraining voor de fietsers

De Roparun is niet alleen een uitputtingsslag voor de lopers die elk zo’n 72 kilometer moeten lopen, maar voor het hele team: chauffeurs, begeleiders, ondersteuners, maar zeker ook voor de fietsers een staaltje van doorzettingsvermogen.

foto van de fietsers bij een bollenveld

Tijdens de Roparun wordt de loper bijgestaan door twee fietsers. Eén voor de loper voor de juiste route en één achter de loper voor de veiligheid. De lopers wisselen om de kilometer, de fietsers begeleiden ze gedurende de zes etappes dat team A of B (variërend van 40 tot 57 kilometer) in touw is.

Nou zal je wel denken, ach 40, 50 kilometer fietsen is toch niet zo erg? Dat klopt als je kunt doortrappen. Tijdens de Roparun fiets je echter het tempo van de loper, zo’n 11,5 kilometer per uur! Het totale traject Hamburg Rotterdam is zo’n 560 kilometer, waarvan je als fietser dus, verdeeld over zes etappes 280 kilometer wegtrapt. Tussendoor heb je tussen de 4 en 5 uur tijd om even wat anders te doen (verplaatsen naar volgende wisselpunt, eten, slapen, verzorgen).

Omdat gedeelde smart halve smart is hadden afgelopen weekend de fietsers met elkaar afgesproken voor een oefenetappe Roparun-tempo-fietsen. Materiaal in orde, fietsbroek met ‘zemen lap’ aan, bidon met sportdrank of water mee. Margo had een mooi rondje van 56 kilometer door duinen, langs landgoederen en (bijna uitgebloeide) bollenvelden. Onder prima omstandigheden een heerlijke zadeltraining afgewerkt!

Waar we ook goed mee bezig zijn is sponsoropbrengst genereren. Naast de donatiemodule via de Roparunsite, doneren via iDEAL op onze eigen site, collectes, schoolsponsorloop en de lotenverkoop á € 2,50 bestaat nu ook de mogelijkheid om ons via een sms € 3,00 per keer te doneren.
Sms ROPARUN 126 naar 4333.

Routeverkenning Hamburg tot Meerkerk

Afgelopen weekend zijn Emo, Hans I en Louis naar Hamburg en via de route terug gereden om aan de hand van de beschikbare routebeschrijvingen de plekken te bekijken waar we kunnen bivakkeren tijdens de wissels.

Met een luxe reiswagen over de Autobahn snel naar Hamburg om vanaf het startpunt van de Roparun over de binnenweggetjes, via de route 2017, weer terug te rijden tot het punt waar de auto’s de teams kunnen begeleiden (laatste 80 kilometer is RunBikeRun).
Uitgangspunt waren onze rustplekken van de editie 2015. Vorig jaar hebben we vanwege de 25e editie er voor gekozen om de Parijsroute te doen, maar nu toch weer Hamburg.

De route is op enkele plekken gewijzigd, sommige stadjes of dorpen willen de karavaan niet meer of juist wel door hun gebied hebben lopen.
De luxere plekken uit voorgaande edities zoals Ter Apel en de Melkfabriek (waar een wc, stroom en soms zelfs een echt matras beschikbaar is) kunnen we gelukkig ook dit jaar weer gebruiken. Tijdens onze tocht hebben wij ruim tien wisselplekken nodig en ten opzichte van de vorige keer moesten we vier nieuwe plekken vinden, zodanig dat de etappe-afstand niet te groot werd.

Op de zaterdagmiddag komen we tot en met het derde wisselpunt. Tussen het derde en het vierde wisselpunt heeft Hans een hotelletje gereserveerd. Zondagochtend na afloop van de Australische Grand Prix en een goed Frühstuck gaan we naar wisselplek 4 bij Bösel. Verder via Neubörger, Ter Apel, Hardenberg, Markelo, Ugchelen en Lienden. Het is bewonderenswaardig hoeveel de mannen nog herkennen van de twee voorgaande Hamburg-edities. Zo verloopt het weekend erg soepel.

Ondanks dat wordt het toch wel een latertje, maar de verkenning zal ons zeker helpen om ook van deze editie een succes te maken. “Voorbereiding is alles”. In totaal hebben we zo’n 480 kilometer route verkend.
Uiteraard zijn er zaken gebeurd die we hier niet kunnen vertellen, maar die ongetwijfeld bij menig teambarbecue de revue zullen passeren.

Aanstaande weekend doen we een klein loopje met het team en houden we een teamvergadering.
Voor je weet is het Pinksteren.

De eerste bijeenkomst voor de editie 2017

Het team dat de 20ste keer voor ABN AMRO deelneemt aan de Roparun was al in een vroegtijdig stadium compleet. De vrijgekomen plekken werden snel opgevuld door herintreders en ook in de laatst overgebleven vacature, die van ondersteuner tijdens de run, is inmiddels voorzien door Peter van der Wilt.

foto van onze lopers bij een molen van de zaanse schansPinksteren 2017 duurt nog even, maar 18 december stond toch al de eerste teambijeenkomst gepland. De kantine van de AV Zaanland was weer beschikbaar om ons te ontvangen en voor de liefhebbers was vooraf een rondje Zaanstreek uitgestippeld. Met acht lopers en vijf fietsers liepen we een ontspannen rondje over de Zaanse Schans. Het was prima loopweer. Al keuvelend en bijkletsend werden in rustig tempo  15 kilometers afgelegd.

Vanaf twee uur druppelt ook de rest van het team de kantine binnen voor de eerste vergadering. Het kernteam heeft hiervoor al de nodige telefonische vergaderingen achter de rug, informeert de rest over wat de plannen zijn en wat er bij de eerste Roparunteammeeting in Rotterdam is besproken.

Om de teamopbrengst te kunnen verhogen willen we kijken of we één of meer sponsorlopen  kunnen organiseren op lagere scholen. Gebleken is dat dit een prima middel  is om geld op te halen. Ook willen we kijken of we enkele dagen een donatiemodulezuil mogen inzetten op de hoofdkantoorlocaties. Willeke deelt de eerste lotenboekjes uit. Vorig jaar waren we derde in het lotenverkoopklassement, kijken of we hierin nog kunnen verbeteren. Daarnaast veel inzet van Social media.

De trello-agenda zal worden gevuld met de loopjes van de teamleden en de volgende vergaderingen. We zijn begonnen!