Wie ben je?
Hans J Bak. Door alle Hansen en Bakken in het team ook bekend als “tweede Hans”, “Bak1”, of “Hans2Bak1”.

Wat is je rol in het team?
Ik ben chauffeur van een lopersbus. Dat vind ik heerlijk om te doen. Zorgen dat iedereen veilig heen en vooral ook terug komt. Zorgen dat de lopers netjes hun kilometers kunnen maken. En intussen, samen met cabinemaatje Emo, anderen in de maling nemen. Maar soms worden er ook verrassend serieuze gesprekken gevoerd.

Hoe vaak heb je meegedaan?
Ik heb nu 4 keer meegedaan, 3 keer Parijs en 1 keer Hamburg.
Hamburg is mij goed bevallen. Wat minder grote feesten, maar meer persoonlijke belangstelling langs een mooie route. Dus ik ben blij dat we die route in 2015 weer doen.

Wat moeten we verder van je weten?
De Roparun is voor mij een mooi avontuur, een mentale en fysieke uitdaging. Ik heb nog nooit iets gedaan waar je zo moe van wordt en tegelijk zoveel energie van krijgt. Als kers op de taart is het niet alleen maar leuk en mooi, we dragen ook nog heel concreet iets bij aan de levensvreugde van anderen. De warmte en dankbaarheid die we ieder jaar bij binnenkomst ervaren spreekt voor zich.

Ik kijk weer uit naar een mooi Roparunjaar.

Het kost altijd al veel moeite om een geschikte datum te vinden waar we met een overgroot gedeelte van ons team bij aanwezig kunnen zijn. Afgelopen zaterdag was een datum die in ieder geval al weken ervoor was geprikt. En met 20 (van de 25) aanwezigen zou het bij voorbaat een succesvolle bijeenkomst moeten worden.

De week voorafgaand was er al koortsachtig overleg binnen het kernteam. De weersverwachtingen waren ons niet gunstig gezind. Moesten we onze teambijeenkomst cancelen? En wanneer is dan het moment om de knoop door te hakken. Op vrijdag nog met Louis “geappt”. Nog geen reden om het niet door te laten gaan, maar helaas toen we wakker werden op zaterdagmorgen was de voorspelling toch redelijk uitgekomen. (Natte) Sneeuw en ijzel maakten het lopen en fietsen in de omgeving van Zaandam onmogelijk. Bovendien was het eigenlijk ook niet verantwoord om teamgenoten soms meer dan 180kilometer te laten rijden. Jammer maar het is/was even niet anders. In ieder geval bedankt voor jullie begrip en Louis……die appeltaart houden we toch zeker echt wel te goed?

Wat zeker meespeelde was de nachtelijke ervaring die we een aantal jaren ook hebben gehad bij onze testloop vanuit België. Ook toen zorgde sneeuw en kou voor een onderbreking.

Er wordt nu “koortsachtig” gezocht naar een mogelijke nieuwe datum en locatie. Deze week zal in ieder geval het kernteam de koppen bij elkaar steken en de teamgenoten alvast van de broodnodige informatie gaan voorzien over komende activiteiten. De testloop in maart, de collectes in Ridderkerk (en hopelijk ook in IJsselmonde/Keizerswaard te Rotterdam), om maar even wat te noemen.

Bovendien constateren we dat het met de lotenverkoop wel goed zit, en weten de donateurs de iDEAL-functie op de website van de stichting Roparun te vinden. (www.roparun.nl).  Het belooft gewoon weer een mooie opbrengst te worden. En daar doen we het natuurlijk allemaal voor.

Kortom, misschien een voorbereiding met hindernissen maar dat gaat echt helemaal goedkomen! Alle vertrouwen in.

Grtz,

Emo

Zo daar sta je dan met je toezegging om “even” een stukje voor ons blog te schrijven. Zo’n toezegging is altijd zo gedaan maar het uitvoeren, daar moet je wel even de tijd voor nemen. Je legt jezelf iets op om als je iets schrijft niet met de bekende clichés op de proppen te komen maar eigenlijk is daar helemaal niets op tegen.

Bovendien voel je als teamcaptain ook de verplichting om een blog-bijdrage te leveren. Over het invullen van teamcaptain is het trouwens goed om daar direct een nuancering in aan te brengen. Binnen ons team doen we dat namelijk als kernteam met elkaar, om op die manier de taken en verantwoordlijkheden te delen en te verdelen. Uiteindelijk moet dat leiden tot een fantastische climax rondom de pinksterdagen. En eigenlijk is dat elk jaar, voor mij inmiddels al 15 jaar, gelukt.

Maar natuurlijk moet je in de voorbereiding alle zeilen bijzetten om alles tot in de puntjes te regelen. En dan nog word je soms verrast, zelfs na 15 jaar. Dat dingen anders lopen dan gepland. Maar dat zorgt ook telkens weer voor de uitdaging om dat met elkaar op te kunnen lossen. Het is wel duidelijk dat een goede voorbereiding essentieel is. Een Roparun doe je niet even.

Vorig jaar is ons team gestart vanuit Hamburg. Dat zorgde voor nog meer voorbereiding omdat de ‘automatische piloot’ om te starten vanuit Parijs losgelaten moest worden. Dat was spannend, maar is wel goed bevallen. En dus is ook de keuze dit jaar gemaakt om vanuit Hamburg te starten.

Dat gaan we doen met een aantal nieuwe teamgenoten die we ook graag willen besmetten met dat voor mij/ons bekende Roparun-gevoel.  Aan de voorbereiding tot op dit moment kan het niet liggen. Ik zie een grote betrokkenheid van de teamleden als het gaat om te werken aan ons doel om een zo groot mogelijke financiële bijdrage te kunnen leveren aan de stichting Roparun. Tijdens onze eigen teambijeenkomsten, de testloop, de routeverkenning, de collectes en acties die we reeds hebben vastgesteld gaan we er namelijk voor zorgen dat het sportief en financieel weer een prachtig Roparun-jaar zal worden.

Emo

Bij een nieuw jaar hoort deze keer ook een nieuwe website.
Een volledig nieuw ontwerp, waar we hopelijk weer lang plezier van zullen hebben. We willen dit jaar meer aandacht besteden aan de sociale media en meer naar buiten treden. Daar hoort ook een nieuwe up-to-date website bij. Kijk ook gerust eens via de iconen rechtsboven op onze Twitter- en Facebookpagina. Volg ons, like ons, deel onze boodschap.

En als je toch aan het rondkijken bent, wil je misschien alvast wat doneren.