Wie ben je?
Ik ben Arne Hückelheim, ik ben in Januari 2021, voor mijn nieuwe baan bij Tanis, van Duitsland naar Nederland verhuisd.
Bij Tanis werk ik als Process Engineer. Mijn werk begint dus met een vertaling van een snoepje naar een productielijn… En het werk is af als een stroom van tonnen snoep uit de machines komt en wij trots tegen de klant kunnen vertellen dat de machines goed draaien en hij nu lekker snoepjes kan maken.
Wat is je rol in het team?
Ik ben fietser, dus ik laat de lopers weten waar de weg naar Rotterdam toe is. s’ Nachts zorg ik op donkere wegen voor verlichting… en heel soms verdeel ik snoep uit mijn fietstassen om de lopers energie te geven.
Hoe vaak heb je meegedaan?
2023 wordt de tweede keer.
Wat moeten we verder van je weten?
Mijn rol bij Tanis en bij de Roparun heeft een beetje te maken met vroegtijdige inprenting:
Ik ben in een gezin zonder auto opgegroeid, maar wel met wandelschoenen, fietsen en zeker ook met “Gummibärchen”. Fietsen vind ik nog steeds te leuk om een auto te kopen.
“Gummibärchen” is volgens mijn ouders een van mijn allereerste woorden na “Mama” en “Papa” – ik mocht toen geen chocolade ivm met een melkallergie.
Met navigeren ben ik op de wandelpaden in het Noorse Fjell begonnen toen ik drie jaar oud was en nieuwsgierig was wat mijn ouders met de wandelkaart deden.
Nog een minder leuk reden om bij de Roparun mee te doen is dat een van mijn opa’s en mijn moeder aan kanker overleden zijn. Mijn opa heb ik amper bewust ontmoet. Mijn moeder zien vechten tegen borstkanker en later tegen “ongeveer-alles”-kanker toen ik 10 tot 14 jaar oud was, is mijn meest vreselijke ervaring ooit. Het enige wat men nog voor haar kon doen was om haar vol te pompen met morfine tegen de pijn en een onder de omstandigheden zo mooi mogelijke omgeving in een hospice te creëren… dus, daarvoor doen we het bij de RopaRun.