Dit jaar mag ik voor het eerst deelnemen als fietsbegeleider van het Roparunteam 126.
Ik vind dit een geweldige eer.
In de nacht van zondag 14 april stond een serieuze test op het programma. Voor mij was het, door de drukke werkzaamheden als coördinator van de Koningskermissen in Haarlem, schuiven met mijn werkplanning om hier aan deel te kunnen nemen. Deze testloop was voor mij de vuurdoop als begeleider op de fiets. Ik heb wel de nodige ervaring in het begeleiden van hardlopers maar dat zijn wedstrijden van maximaal een marathonafstand. Het begeleiden van de lopers van de Roparun is een hele ander discipline.
Zondag 00.30 uur gingen we van start in Ede. 70 km stond er op het programma. Kleed je warm aan werd mij vooraf als tip meegegeven. Warm aankleden… oke, hoe ga ik dat doen als de voorspellingen onder nul zijn. De ijsberen langs de weg stonden te bibberen, zo koud was het. De lopers lopen zich wel warm maar voor de fietsers is dat niet het geval. Ik leek wel een Michelin mannetje, zoveel laagjes kleding had ik aan. Onze navigatie bestond uit een op de telefoon geïnstalleerde app. Om de lopers van mijn team veilig te kunnen laten lopen heb ik een schijnwerper op de fiets gemonteerd. Ons team was opgedeeld in team 1 en team 2. Beide teams gingen tegelijk van start.
Best even wennen zo voor de eerste keer in de nacht te fietsen. En inderdaad, het was koud. Warm fietsen gaat niet lukken. Daar is het looptempo (gemiddeld 11-12 km) te laag voor. Wat mij opviel is dat je bijna geen hoogte verschil ziet in de nacht. Bij het eerste stuk vals plat dacht ik dat mijn rem aanliep. Al snel hoorde ik aan de ademhaling van de loper dat het omhoog ging. Gelukkig, het lag niet aan mijn fiets. Elke loper loopt 1 kilometer. De volgende loper staat dan klaar en wordt aangetikt om te starten. Respect voor de mensen in het busje die dat elke keer perfect voor elkaar hadden. Ik had het naar mijn zin. De ene loper praat graag de andere loper is stil. Ook het tempo verschil tussen de ene en de andere loper valt op. Na ongeveer 15 km kwam ik in mijn ritme. Dan, zonder dat ik het door had stonden we aan de voet van de Grebbeberg. Oei, al snel voelde ik de druk op mijn bovenbenen. Maartje, de loopster die op dat moment liep, had er zin in. Ze liep in een behoorlijk tempo omhoog. Ik keek omhoog, hoe lang gaat dit duren? De klim zorgde er in ieder geval voor dat ik lekker warm werd.
Na 28 km hadden we een tussenstop. Even tijd voor koffie. Door de kou werd er besloten de stop kort te houden. Een verstandig besluit. In de omgeving van Tiel werden, vanwege de vorst, de boomgaarden besproeid. Een aparte ervaring om midden in de nacht de pompen te horen draaien. Sommige sproei-installaties stonden wat ruim afgesteld waardoor we werden getrakteerd op een ongewenste regenbui. Om 05.45 uur begon het wat lichter te worden. De eerste vogeltjes begonnen te fluiten. Rond 06.30 uur werkte de laatste loper zijn kilometer af. Bij aankomst kwam iedereen uit de bus en werden we met applaus ontvangen. Dat was een mooi moment. Ik ben een mooie ervaring rijker. Snel naar huis, douchen en richting de binnenstad van Haarlem. Het bloemencorso en de kermis kregen weer mijn aandacht.
Ik ben klaar voor de grote uitdaging. Ons team is er ook klaar voor. Hamburg-Rotterdam we gaan het doen.
Ed Mense