Vorig weekend zijn de Hansen en Emo de Duitsland-route wezen verkennen. De start is dit jaar verplaatst van Hamburg naar Bremen. Eigenlijk is het startterrein in Oldenburg, een plaats 50 km ten westen van Bremen, maar dat klinkt natuurlijk niet zo herkenbaar. Bremen dus.
De route is hierdoor niet korter geworden, want door een lus door Groningen en een stukje Friesland is het nog steeds zo’n 560 kilometer. Niet korter, wel voor een groot deel anders. Dat betekent een goede voorbereiding om het onze lopers en fietsers straks zo makkelijk mogelijk te maken.
Waar gaan we kamp maken, zijn er punten op de route waar je lastig lopers kunt wisselen, inschatten of we op de run-bike-run-stukken op tijd met de bus bij het eind kunnen zijn. En vooral ook de route een keer gezien hebben. Als je er straks in het donker rijdt is het fijn als je net dat lastige punt herkent en dán niet fout gaat…
Een groot voordeel van de nieuwe startlocatie is dat deze in een rechte lijn een stuk dichterbij is. Dus op de heenweg scheelt dat straks een heleboel reistijd en file. Onze Jeugdherberg ligt ook nog eens een stukje dichterbij, dus zonder tegenslag zou dat in 3 uur te rijden moeten zijn. Da’s wel wat anders dan de 8 uur + die we er afgelopen jaren over deden. Komen we straks superfris aan de start, hoe gaaf is dat.
Voor de verkenning scheelt dit ook nogal, dus we konden rustig om 08:30 uit Meerkerk vertrekken. De heenreis ging erg soepel, er zijn op deze route zelfs bijna geen wegwerkzaamheden. Alleen nog even op zoek naar een mooi plekje voor de traditionele pauze. Waar we nu stopten voor een kaffee mit flamkuchen was een soort aula van een crematorium omringd door keukenverkopers. En de kaffee war nicht zo zaufen. Daar moeten we nog even aan werken.
Het startterrein in Oldenburg ligt pal naast een evenementenhal en nodigt niet uit om daar heel lang te blijven hangen. Met een beetje aankleding is het straks vast leuk, nu zijn we snel op weg gegaan. De eerste twee wissels doen we, net als afgelopen jaren, al na 20 kilometer. Zo komen beide teams er al lekker snel in en het maakt de verdeling van de etappes wat makkelijker. De wisselplekken die we vooraf hadden uitgezocht bleken prima, dus snel door naar Nederland. Hûh, nu al? Yep, de eerste avond komen we al bij Bourtange ons land in.
Daar bleek de geplande wisselplek niet te kunnen, dus dat was even zoeken. We hebben daar een beetje rondgereden en opties genoteerd. Maandag heeft Emo meteen gebeld en we zijn van harte welkom om op de oprit van een bouwbedrijf te gaan staan. Pal aan de route en ook weer mooi gelukt. Dit was eigenlijk de grootste uitdaging qua kampplaatsen, de overige nieuwe plekken zijn prima geschikt. Bedrijventerreinen zijn niet gezellig, maar er is ruimte en de mogelijkheid om ons aggregaat te gebruiken zonder overlast te veroorzaken.
Na een intensieve dag waren we mooi op tijd bij een B&B in Appelscha. Daar kregen we de beschikking over een volledig buitenhuis bij twee hele vriendelijke mensen. Van oorsprong uit de regio Den Haag afkomstig, dus Hans de B. voelde zich toch nog een beetje thuis in dat verre Friesland. Na een goede nacht en uitgebreid ontbijt verder met de route.
Helaas komen we niet meer door Ter Apel. Ons baken in de Roparunduisternis, het doel waar we de eerste helft zo naartoe leven. Maar vreest niet, daar hebben we wat op gevonden. We hebben een constructie bedacht waarbij beide teams op een zo slim mogelijke manier toch naar Karin in Ter Apel kunnen. Kost ons iets reistijd, maar daar staat tegenover dat we geen kamp hoeven maken en beter uitrusten dan op een veldbed langs de kant van de weg. En belangrijker nog, we zijn weer welkom. Kijk er nu al naar uit.
Vanaf Sleen sluit de nieuwe route weer aan op de oude route en dan komen meteen de herinneringen weer boven. ‘Hier reden we vorig jaar fout’, ‘dit is een lastig stuk’, ‘dit was een oude kampplaats’ etc. De route was hiervandaan niet bijzonder meer om te verkennen, wel nuttig. Alles ligt er nog, de kampplaatsen zijn er nog en we zijn nog steeds welkom. Gelukkig hier geen spannende aanpassingen op de route, dus we konden vrij vlot door naar Meerkerk.
Al met al een heel nuttig eerste Roparunweekend. We hebben natuurlijk een heel ervaren buscrew, die maken zich niet zo snel meer ergens druk over. Maar toch heel goed dat we alles nu gezien hebben.
Wij hebben er vertrouwen en vooral veel zin in.