Verslag van de nachtelijke testloop

Zaterdagavond 14 maart en zondagmorgen 15 maart stond de “traditionele” testloop van Team 126 op het programma. Met mijn tweede deelname aan het Roparunavontuur mag ik voorzichtig spreken over een traditie. Team 126 neemt dit jaar voor de 18e keer deel waardoor dit voor een aantal teamleden een vast onderdeel is van de jaarlijkse voorbereiding.

© 2015-03-15-00-16-27Wat betekent een testloop eigenlijk?
Een testloop betekent dat we met de lopers, fietsers, chauffeurs van de lopersbussen en de navigatoren een deel van de route van de run afleggen. Hierbij vervult iedereen de rol die hij of zij ook tijdens de run vervult. We hebben afgelopen nacht de route gevolgd vanaf “Stichting Nationaal park Hoge Veluwe” nabij Otterlo tot Leerdam en Leerbroek, een afstand van ruim 75km. Je kunt het zien als een soort generale repetitie.

Waarom is deze voorbereiding zo belangrijk?
Het team bestaat uit een aantal ervaren Roparunners, met een grote variëteit in het aantal jaren ervaring, en debutanten. De ervaren Roparunners zijn voor een deel herintreders, maar ook teamleden die nu een andere rol hebben dan in de voorgaande editie(s). Door een deel van de route af te leggen alsof het de echte run betreft, weet iedereen weer wat hem of haar te doen staat. De debutanten kunnen alvast een beetje proeven aan het avontuur wat ze te wachten staat.

Genoeg uitleg over het wat en waarom van de testloop. Nu het verslag vanuit het perspectief van de navigator van bus 1.

De deelnemers aan de testloop werden tussen 21.30 en 22.00 uur verwacht bij voetbalvereniging Rijsoord in Ridderkerk. Onze teamcaptain Emo heeft geregeld dat deze locatie voor het tweede jaar op rij gebruikt mocht worden. Wij zijn de bestuursvoorzitter van voetbalvereniging Rijsoord hier zeer dankbaar voor. Om ongeveer 20.45 uur vertrok ik vanuit Utrecht om op aanwijzingen van de navigatie in de auto op tijd in Ridderkerk te arriveren. Bij aankomst is een groot deel van het team al aanwezig en ook de rest van de verwachte deelnemers is netjes op tijd. Dat is al een goed begin. 

‘s Middags heb ik de voorlopige route van 2015 vergeleken met de route van 2014. In de geplande etappe zitten geen wijzigingen dus dat moet lukken met navigeren. De TomTom die we in de bus gebruiken is voorzien van de juiste route. Het kernteam heeft een voorlopige indeling van bussen gemaakt. Zodra de fietsen opgeladen zijn en iedereen een plekje heeft gevonden in de bus, kunnen we richting Otterlo rijden.

De eerste stop onderweg naar Otterlo is al gepland. Station Ede-Wageningen waar we Edwin ophalen. Daar blijkt ook direct de eerste uitdaging van de testloop zich aan te dienen. Waar ligt station Ede-Wageningen? Bus 1 en bus 2 nemen beiden een verschillende route richting snelweg, maar daar komen we elkaar weer tegen. Ik heb in bus 1 Ede Stationsstraat ingevoerd als bestemming in de TomTom dus dat moet goed gaan. Bus 2 rijdt voorop dus wij besluiten te volgen ondanks afwijkende aanwijzingen van het navigatiesysteem. We komen rond de met Edwin afgesproken tijd bij station Ede …. centrum. Jammer, bus 2. Ik geef aan dat ze ons wel mogen volgen en op mijn aanwijzingen volgt Hans 1 van bus 1 de aangegeven route. We komen inderdaad bij een station …… Lunteren. Als iemand mij kan uitleggen hoe Ede en Stationsstraat leiden tot station Lunteren dan hoor ik dat graag? Helaas nog geen Edwin en ook ik moet een misser erkennen. Stand bus 1 versus bus 2 staat weer 1-1. Ook hier blijkt drie keer scheepsrecht te zijn. Station nummer 3 is inderdaad station Ede-Wageningen. Het team is compleet.

De startplek voor onze testloop vinden we vervolgens wel zonder problemen. Daar aangekomen worden de fietsen van de auto gehaald, verlichting in orde gemaakt, navigatie op de fietsen gezet, veiligheidshesjes met verlichting uitgedeeld en de volgorde van de lopers bepaald. Na een kort woordje van onze teamcaptain Emo is iedereen klaar voor de start. Anneke is meegegaan als masseuse, maar is tijdens de testloop op de fiets gestapt als vervanger voor Margo die geveld was door de griep. Hans 2 van bus 2 komt even melden dat bus 1 eerst mag starten en bus 2 iets enkele minuten later vertrekt om elkaar niet de hele tijd in de weg te “rijden”. Vorig jaar hebben we ervaren dat het aantal veilige en toegestane stopplekken op de eerste kilometers van deze etappe beperkt is. Helaas heeft Hans 2 weinig invloed op zijn enthousiaste lopers en fietsers die al vertrekken. 

Eenmaal gestart heeft iedereen al snel het ritme te pakken. Voor de lopers betekent dit een kilometer lopen en daarna wachten tot de andere lopers hun kilometer hebben afgelegd en je weer aan de beurt bent. Voor de fietsers betekent dit een fietser voor en een fietser achter de loper voor de veiligheid en de juiste route fietsen. De instellingen van de fietsnavigatie geven wat problemen in het begin, maar dat is gelukkig snel opgelost. Ook voor lege batterijen in de fietsverlichting is direct een passende oplossing beschikbaar. 

De evaluatie van de testloop vorig jaar heeft een korte stop ongeveer halverwege de etappe opgeleverd. Bus 2 loopt iets voor op bus 1 en wacht op de stopplek. Net voor de stop zit een stukje run-bike-run in de route waarbij 1 fietser en 2 lopers samen op pad gaan en de lopers een kilometer lopen afwisselen met een kilometer fietsen. De fietsnavigatie laat het hier even afweten. Gelukkig hebben we de telefoon achter de hand en na wat heen en weer bellen, hebben de fietser en lopers de stopplek gevonden. Daar nemen we een korte pauze zodat iedereen even een kopje warme koffie of thee kan drinken en de fietsers in de bus op temperatuur kunnen komen. Het is buiten namelijk best fris. Met heerlijke cake, gebakken door de buurvrouw van Hans 1, een klein genietmomentje.

Bus 2 vervolgt de route en bus 1 volgt enkele minuten later. Van Buurmalsen tot Beesd bevat de route en run-bike-run van 10 km. We hebben de beschikking over een derde fiets waardoor de lopers deze run-bike-run met elkaar kunnen volbrengen. Voor de fietsers betekent dit even rust en weer op temperatuur komen. Wij rijden met bus 1 naar het punt waar we de begeleiding mogen hervatten. Dat betekent ruim een half uur wachten wat de gelegenheid geeft voor een powernap. We komen hier ook bus 2 weer tegen. Zij zijn iets vriendelijker geweest voor hun lopers en hebben ze nog een stukje verder begeleidt zodat de run-bike-run 5 km is geworden. Tijdens de testloop kan dit, maar tijdens de echte run is dit niet toegestaan. Inmiddels is het aardig licht geworden. We vervolgen de route en besluiten net na Leerdam dat het mooi geweest. De testloop is goed verlopen.

Nadat alle fietsen weer zijn opgeladen en iedereen in de bus zit, kunnen we op weg naar Ridderkerk. De bestuursvoorzitter van voetbalvereniging Rijsoord is al vroeg opgestaan om het clubgebouw voor ons te kunnen openen. Hier is door Anggrainny, Mirjam en Carlo gezorgd voor een heerlijk ontbijt. Verse jus d’orange, gekookte eitjes, zelfgemaakte bramenjam, verschillende soorten zoet en hartig beleg, koffie, thee en nog veel meer. Dit is alvast een prima staaltje catering wat door alle aanwezigen enorm wordt gewaardeerd. Naast de deelnemers aan de testloop zijn ook een groot gedeelte van de overige teamleden aanwezig bij het ontbijt. Naast de extra gezelligheid die dit brengt, is dit ook een sprekend voorbeeld van het grote teamgevoel bij Team 126.

Emo verzorgt, naast een dankwoord voor de gastvrijheid en het goed verzorgde ontbijt, nog een update over de routeverkenning en de laatste ontwikkelingen aangevuld door de andere kernteam leden. De bijbestelde lotenboekjes worden uitgedeeld. Dan is het echt tijd om richting huis te gaan. Edwin zorgt voor gezelligheid onderweg en afleiding tegen de vermoeidheid die nu begint te komen. Als tegenprestatie zet ik Edwin af op station Utrecht Centraal wat ik gelukkig kan vinden zonder hulp van een navigatiesysteem.

De eerste serieuze test

In de nacht van 14 op 15 maart gaat Team 126 een stukje testlopen: van Otterlo naar Meerkerk, een kilometer of 80.

De twee nachttestlopen die ik in voorgaande jaren heb meegelopen waren altijd een zware beproeving. Niet voor de lopers maar wel voor de fietsers. In 2013 werden we overvallen door sneeuw, waardoor het voor de fietsers eigenlijk onmogelijk was om zonder winterbandjes of sneeuwkettingen op de fiets nog vooruit te komen. 2014 was gelukkig sneeuwvrij, maar wel heel fris. Als je dan een kilometer of 80 achter elkaar moet fietsen op tempo 12 kilometer per uur, is het moeilijk om warm te blijven.

Het team is verdeeld over twee busjes. Een iets andere indeling dan vorig jaar. Zat ik voorgaande jaren in ‘busje 2’, nu ben ik ingedeeld in ‘busje 1’: een promotie? een motie van wantrouwen van de buscaptain van busje 2? verandering van spijs doet eten? In het kader van de teamintegratie?
Verdeling is nu in elk busje één herintreder, één debutant en twee lopers die vorig jaar meededen. De indeling is nog niet definitief…

We hebben natuurlijk al een keer een gezamenlijke lange duurloop van 27+ kilometer gedaan met een gedeelte van het team, maar nu wordt het toch wat serieuzer. Tijdens de testloop lopen we een stuk van het parcours van de Roparun, voor zover dat tot nu toe bekend is. We gaan met twee busjes in vol ornaat op pad en doen net alsof we de Roparun lopen:
fietser voor, fietser achter, iedereen volgens voorschrift met verlichtingshesjes, om de kilometer stoppen waar het mag, waar er moet worden ‘gerunbikerunt’, ‘runbikerunnen’ we
, de lopers tikken elkaar af, kilometer lopen, drie kilometer in het busje, kilometer lopen, drie kilometer in het busje, kilometer lopen, drie kilometer… en dat dan 20 keer.

Het leuke van de test is dat je met nagenoeg het hele team onderweg bent. Voor de nieuwelingen een eerste kennismaking met het fenomeen van de estafetterun, de mogelijkheid om de (Roparun-)vragen waar je mee zit te kunnen stellen en te ervaren wat het met je doet om één kilometer voluit te gaan en vervolgens drie kilometer met een busje te worden vervoerd, wanneer drink je wat, moet je wat eten tijdens de run? Als je acht uur met elkaar in een busje zit schept dat een band 😉 . Je kunt alles vragen en overal over praten. Het groepsgevoel groeit weer een stukje.

Verslag route-voorverkenning

Op zondag 8 maart zijn Emo, Martin en Hans 1 het Duitse deel van de route gaan voorverkennen. Vanwege de vele wijzigingen op het begin van het traject en de doorwerking hiervan op de rest van de route.

Om 6 uur in de ochtend verzamelen in Dordrecht, vervolgens in 1 ruk naar onze inmiddels bekende koffiestop in Bad Bentheim. We waren gewend dat je 3 meter over de grens niet meer in het Nederlands wordt aangesproken, maar we werden blij verrast door de Nederlandse Hetty. Emo, de oude charmeur, heeft zelfs haar telefoonnummer gekregen…..

Na de koffie op weg naar Hamburg. Lekker rustig op de weg, dus een relaxte rit. Totdat we zo’n 50 km voor Hamburg door de Polizei van de weg gehaald werden: Ausweis bitte! Voor Emo en Hans geen probleem, voor Martin was het blijkbaar toch iets te vroeg vanmorgen en had zijn portemonnee en papieren thuis gelaten. In gedachten zagen we hem al in de boeien geslagen worden en afgevoerd in een arrestantenbusje, maar het viel mee. Het was mooi weer en de polizisten gaven Herr Koch het voordeel van de twijfel, toch makkelijk zo’n Duitse naam…..

En toen door naar het startterrein. Zoals bekend is dat, waarschijnlijk eenmalig, verplaatst naar de zuidkant van de stad. Midden in het havengebied. Om er te komen moesten we ook die enorme brug over, mooi uitzicht!

Het startveld is een vergeten hoekje in het haventerrein, een beetje parkachtig, we nemen aan dat er om dat park heen parkeergelegenheid komt voor onze bussen. Niet zo spannend als het vertrekpunt vanaf het Heiligengeistfeld, maar elluk nadeel hep se foordeel: we hoeven niet te run-bike-runnen bij de start. Al na 500 meter mag de bus ondersteunen, dus geen ingewikkelde schema’s dit keer. Tijdens de grote routeverkenning in april zal het dan ook niet nodig zijn de fietsen mee te nemen zoals afgelopen jaar.

De uitdaging dit jaar ligt in het feit dat we een route hebben die 18 km korter uitpakt in totaal en dat we om 2 vaste waarden uit de run van 2014 heen willen plannen: de melkfabriek in Grasberg en het warme bad in Ter Apel. Door de verkorting van de route is de melkfabriek ruim 10 km naar voren gehaald. Afgelopen jaar waren we bewust gestart met 2 korte etappes om de extra kilometers t.o.v. de Parijs-route te compenseren, dit jaar is dat niet nodig.

We hebben ons bij het bepalen van de stops gebaseerd op de wens om tot Ter Apel de route goed te verdelen over beide teams, waardoor de etappes wat korter uit zullen pakken. We studeren er nog even op, want een kortere etappe heeft ook gevolgen voor de rustperiodes.

Dus los van het volgen van de route, het eten van glutenvrije borrelnootjes en paaseitjes, hoe ziet zo’n dag er dan uit?

Tot aan de grens is de Nederlandse radio geen probleem en zorgt voor afwisseling van het aanbod. Daarna was iedereen overgeleverd aan mijn muziekkeuze. Ik heb echt mijn best gedaan om het gevarieerd en onvoorspelbaar te houden, onze interpretatie van de Baseballs was onovertroffen. Emo had zowaar de juiste route op de TomTom gezet. We hebben wel een paar keer geconstateerd dat de TomTom en het routeboek niet synchroon lopen, het is ook nog maar een eerste versie zullen we maar denken. De tocht door Bremen was een avontuur, de navigator had daar niet zijn sterkste momenten zal ik maar zeggen…

We waren te laat in Ter Apel om te kunnen controleren of de statiegeldbus bij de Jumbo stond, we waren zelf ook redelijk gaar van de dag. Nog even een stop met koffie in Ermelo en toen weer terug op huis aan. Thuisgekomen stond de dagteller op dik 1100 km, het was een zinvolle dag, heel gezellig, de auto moet nog even uitgezogen worden vanwege de rondslingerende borrelnoten, maar vooruit.

Komende zondag komen we uitgebreid terug bij jullie!

Team 126 stelt zich voor: Hans 3

Hans BakWie ben je?
Ik ben de derde Hans in het team en voor de 2e maal mag ik met de ondersteunende bus rondrijden.

Wat is je rol in het team?
Samen met topchef Anggrainy rijd ik van wisselplek naar wisselplek. Op de wisselplekken zorgen wij ervoor dat de lopers hun broodnodige maaltijd krijgen zodat er weer genoeg tijd overblijft voor het rusten. Verder vullen wij de boodschappentas van de masseurs die in de lopersbussen meerijden. De masseurs zorgen ervoor dat de lopers die onderweg zijn ook genoeg brandstof binnenkrijgen tijdens de etappe. Daarna is het weer snel inpakken en door naar de volgende wisselplek. Van het parcours krijgen wij dan ook niet veel te zien maar het laatste stukje in Rotterdam maakt dat zeker goed!

Wat moeten we verder van je weten?
De wordt de 2e keer. De eerste keer was een sprong in het diepe maar Team 126 is een team waar de teamgeest en samen doen heel hoog op de lijst staat en dat is dan ook de reden waarom ik voor de 2e keer in de bus stap.

Voorbereiding als chauffeur

De Roparun is nog een paar weken weg, maar de voorbereidingen zijn in volle gang. Morgen wordt de route voor de eerste keer verkend. De lopers en fietsers zijn flink aan het trainen en er wordt flink geld opgehaald.

Volgend weekend staat weer een gezamenlijke activiteit op de agenda, de nachtelijk testloop. 80 kilometer van de route wordt door het hele team gelopen alsof het de echte run betreft. Voor de nieuwen een goede ervaring om te voelen hoe het is om per kilometer te lopen en steeds weer die bus in en uit te klimmen. Voor de ervaren deelnemers is het goed om te kijken waar ze staan in de voorbereiding. En voor iedereen is het weer een test hoe het is om niet te slapen, maar de zon op te zien komen in de Betuwe.

Een goede voorbereiding is niet alleen voor de lopers van belang, maar ook voor de rest van het team. Hoe bereid je je als chauffeur voor bijvoorbeeld?

Autorijden met zo’n giebelende kleuterklas achter me kan ik nu wel. Een nacht doorhalen is wat lastiger, maar voor mij is het genoeg om de week ervoor mijn rust te pakken. Zorgen dat ik genoeg slaap voor die tijd, dan lukt dat wel. Diegenen die al eens eerder met mij in de bus hebben gezeten, weten dat ik mezelf het best op gang houd door te blijven eten. Dus mijn chauffeursplekkie zal weer goed volgebouwd worden met broodjes, mueslirepen, studentenhaver etcetera. “Als hij niet praat, zal hij wel aan het eten zijn…” Daarmee houd ik het wel een nacht vol, voor mij geen Red Bull of koffie, maar water en voer. 

Verder zorg ik deze week dat de laatste versie van de route op mijn TomTom staat en dat ik de route via Google Maps nog eens doorgenomen heb. Waar zat ook alweer dat lastige stuk? Waar waren weinig stopmogelijkheden? Waar zit die lange brug? Het is mijn taak om te zorgen dat de lopers netjes per kilometer worden afgewisseld. Tegelijkertijd mag ik niet zomaar overal stoppen. Die combinatie is wel eens lastig, dus hoe beter ik voorbereid ben, hoe beter ik de lopers ten dienst kan zijn. Je maakt geen vrienden als je ze twee keer zo lang laat lopen omdat je net dat ene plekje gemist hebt. 

Gelukkig heb ik al wat ervaring en kennen we ook deze route intussen. Als ik hem een keer gereden heb, herken ik de grote lijnen wel. Dat maakt het makkelijker. En natuurlijk zit onze grote leider naast me om te helpen met de route, dus dat gaat weer helemaal goed komen dit jaar. Ik heb er al zin in.