Vandaag staat er een teamvergadering op de planning van de Team 126-agenda. Voor de lopers en fietsers wordt de vergadering voorafgegaan door een RunBikeRun van 34 kilometer door het Waterland, het gebied tussen Zaandam en Purmerend. Enkele liefhebbers en Emo fietsen voor de gezelligheid mee, de overigen komen later op de dag voor de vergadering. De accommodatie van AV Zaanland mag ook dit jaar weer worden gebruikt als start-, finishpunt en vergaderlocatie. Heel fijn.

Doordat we vanwege vakantie en een blessure slechts 5 lopers beschikbaar hebben is er een schema opgesteld, zodat iedereen evenveel loopt en fietst. Tijdens de Roparun zijn er stukken van enkele kilometers waarbij geen ondersteuningsvoertuigen op het parcours mogen (bijvoorbeeld in drukke stadsgebieden of bepaalde natuurgebieden en uiteraard de laatste 40 kilometer richting Rotterdam). Op zulke momenten moeten de teams alles op de fiets doen, op de loper na, die moet gewoon doorlopen.

Deze Zaanse RunBikeRun is dus een goede praktijkoefening, waarbij even het Roparungevoel in de benen komt. De loopfiets-verhouding is twee kilometer lopen, twee kilometer fietsen, een kilometer lopen, twee kilometer fietsen, een kilometer lopen, twee kilometer fietsen en vervolgens dat zo’n drie, vier keer herhalen. De begeleidende fietsers kunnen vast wennen aan het looptempo.

Het weer is heerlijk, we boffen. Robin loopt uiteraard in de korte broek. Anderen hebben nog de handschoenen aan. Na een aantal kilometer heeft iedereen wel door wat de wisselcadans is. Het houdt ons wel allemaal scherp. Het parcours is in grote lijnen hetzelfde als vorig jaar: Zaandam>Oostzaan>Twiske>heen en weer langs het spoor richting Purmerend>Zuiderweg>A7 over Noorderweg>Engewormer rond> Zaanse Schans> Haaldersbroek> Het Kalf> Jagersveld> terug naar Zaanland. Een vlak landschap met hier en daar een bruggetje. Dat wordt in Frankrijk straks wel anders.

Wat wel opvallend is, is dat de verschillende meetinstrumenten verschillende afstanden en snelheden aangeven. De gemiddelde totaalafstand is zo’n 33,5 kilometer, met een snelheid van 12,5 per uur. We zijn in ieder geval mooi op tijd terug. De lopers kunnen even douchen en de vergadertijgers komen een voor een binnendruppelen.

Voor de meesten een reünie, voor Eveline een eerste kennismaking. Elisabeth verzorgt de catering van vandaag (dank u!) en komt binnen met koek (appeltaart) en soepie (uiteraard pindasoep). Oud-teamlid en ‘local’ Danielle komt even een koppie doen om de oude bekenden te groeten, ABN AMRO Roparunteam 126-lid zit nou eenmaal in het hart, heel leuk.

Tijdens de vergadering passeren een aantal punten de revue:

• Uiteraard de financiën, daar gaat het tenslotte om: Lotenverkoop gaat goed, eindsprint in gaan zetten voordat ze op zijn bij de organisatie. Verder een tweetal winkelstatiegeldbonnen die we hebben uit kunnen zetten, het biljarttoernooi van Hans3, en nog drie winkelcentracollectes in de planning. Nog even een extra inspanning van ons allen om tot een mooi bedrag te komen. Alles is welkom: Doneermodule!
• Hans N. praat ons bij over wat er tijdens de Roparunteammeeting in het Nieuwe Luxor is besproken.
• De laatste routeverkenning zal met tien man worden gedaan. In het tweede weekend van april zullen de fietsers, chauffeurs, buscaptains en twee ondersteuners, de route en apparatuur leren kennen en een indruk krijgen van de wisselplekken. Voorbereiding is alles!
• Van de lopers en fietsers wordt verwacht dat zij alles doen om klaar te zijn voor de zware inspanning die de Roparun toch is; waak ondanks de ervaring voor onderschatting en meld blessures. Parcours is straks heuvelachtig, dus probeer dat ook in de training in te bouwen en train ook om in het donker te lopen en fietsen.
• We krijgen nog een cliffhanger: Hans2 heeft de eerste beelden gezien van de Team 126-animatiefilm en was zeer onder de indruk. Spannend. We hopen hem gauw hier te kunnen laten zien. Ook kijken of we met Connections binnen de bank verder kunnen.
• Geef je op voor de teamactiviteiten, zorg dus dat je je agenda vrijhoudt zodat je er bij kan zijn. Hans 3 zoekt nog tellers voor bij het biljarttoernooi, hulp is welkom.

We eindigen met het uitdelen van de Team ABN AMRO hoodies. Iedereen blij weer naar huis.

Zondagmorgen, 7 februari.
Om 7 uur verzamelen Lisette, Hans, Emo en Louis op de parkeerplaats van het Postiljon in Dordrecht. Op het programma staat een retourtje Parijs. Heen via the Highway en retour via the Byway, dat het een latertje wordt is vooraf bekend.

De eerste verkenning voor de editie 2016 begint met hevige regenbuien onderweg, die gelukkig wegtrekken zodra we richting België rijden. Louis doet even een ‘Martin Kochje’ door gewoon zijn paspoort thuis te laten. Gelukkig zijn de verscherpte grensbewakingen pas op 8 februari ingegaan, dus geraken we zonder problemen in Frankrijk.

Onderweg
Onderweg is het een feest der herkenning, zelfs de man met de dikke wang werkt nog steeds in het wegrestaurant waar we de koffiebreak doen. Om het aangename met het onaangename te combineren doen we een potje Watertoren (Tour de l’eau) spotten. Glansrijk wordt dit gewonnen door Hans, waarbij wel moet worden opgemerkt dat hij de juiste positie had ingenomen in de auto.

Via een verder voorspoedige reis, waarin in vijf uur even zo’n zestien jaar aan team126anekdotes de revue passeert, we de teambezetting bespreken en de moeilijkheden die wij ondervinden in onze zoektocht naar een tweede masseur bespreken, bereiken wij het trailerkamp waar wij tijdens de Roparun de nacht van vrijdag op zaterdag zullen doorbrengen.

Op de camping
Gelukkig spreekt Lisette verstaanbaar Frans. We checken of we inderdaad in de reserveringscomputer staan, met hoeveel huisjes voor hoeveel personen we gereserveerd staan en of het mogelijk is om even een van de stacaravans aan de binnenkant te bekijken. Een meer dan vriendelijke Senegalees die begint in het Frans, vervolgt in het Engels en ons uiteindelijk in het Nederlands te woord staat brengt ons naar de plaats waar de caravans staan en doet even de deur voor ons open. Keurig interieur in een schone caravan. Prima keuze, met dank aan Team Ahoy voor de tip. Het zou mooi zijn als we o.a. de twee aan de voorkant krijgen, die hebben een mooie plek voor de teambarbecue. De wagens er achter hebben wat minder ruimte, oordoppen mee dus. De wagens staan lekker intiem tegen elkaar aan. We zeggen de vriendelijke Senegalees in het Nederlands gedag, halen nog even een Nederlandstalige folder waar in staat beschreven waar de Carrefoursupermarkt is (10 minuten van het park) en vertrekken vervolgens om 12.02 richting het startterrein. Onderweg naar het startterrein komen we geen benzinepomp tegen, dus zorgen dat we afgetankt vertrekken op 14 mei.

Het startterrein
Om 12.23 komen wij aan op het onherkenbare startterrein. Leeg en groen met een enkele wandelaar, waar het straks in mei een enorm kleurrijk geheel zal zijn, een komen en gaan van genummerde busjes met fietsen, tourbussen en vrachtwagens met Nederlandse kentekens en mensen in trainingsjackies van allerlei kleuren en reclame-uitingen zal zijn. Lisette was er nog niet geweest, denk niet dat zij zich er een voorstelling van kan maken zoals het er over drieënhalve maand uit zal zien.

On y va
We pakken de routeboeken en stellen de TomTom in op de route van vorig jaar. We vertrekken voor de echte routeverkenning. Hoofddoel van deze reis is om te kijken of de wisselplekken en slaapplekken die wij drie jaar geleden hebben gebruikt (de twee jaar ertussen deden we Hamburg-Rotterdam) nog steeds kunnen inpassen. Verder noteren we hier en daar een opmerking van wat we tegenkomen. Tijdens de verkenning merk je dat je met twee meer dan ervaren Roparunrotten onderweg bent waar een berg aan geheugen onder de petjes zit. Daarnaast is gelukkig Lisette minutieus in het volgen van de routerol. Hans legt alle plekken nog even fotografisch vast voor het draaiboek van de chauffeurs straks tijdens de Roparun. We passeren vele tours de l’ eau, de omgeving is hoofdzakelijk groen. Straks zullen al deze velden gevuld zijn met gele koolzaadbloemen.

Bergie op, bergie af
Van mij wordt tijdens de Roparun verwacht dat ik mijn duizendjes loop en let dus vooral op de gaten in de weg, het stijgingspercentage van het parcours (veel!) en de wisselmogelijkheden. De stijle stukken laat ik door Lisette voorzien van een LN-netje (Louis Liever Niet Lopen).

In tegenstelling tot de Hamburgroute lastig om de busjes even aan de kant te parkeren voor de loperswisseltjes, soms zullen de duizendjes wat langer worden omdat de begeleidersbus gewoon niet fatsoenlijk kan stoppen. Voordeel is wel dat, uitgaande van een vertrektijd van een uur of vier in de middag, het berg- en dalstuk waarschijnlijk in het donker plaatsvindt en je dus niet ziet waar je heen loopt en dus dat je omhoog moet lopen. In je voorbereiding als loper is trainen in het donker en veel duintraining inbouwen (als je dat niet voorhanden hebt lange bruggen of taluudjes opzoeken) om stijgen en dalen in de benen te voelen. Is wat anders als die loopjes in dit platte pannenkoekland.

Stil op straat
We rijden door veel dorpjes, maar zien haast geen bewoners. Ik kan me best voorstellen dat ze door deze dorpjes geen Roparunkaravaan willen hebben. Sommige bochtjes zijn door grotere busjes niet eens te nemen. We bekijken de RunBikeRunstukken en bepalen waar we wel of niet met meerdere lopers op de fiets gaan en of er hier en daar een fiets bij moet.

Tot over de helft
We zijn met verkennen tot in België geraakt, dik over de helft. Om half negen verlaten wij het parcours om via de snelweg weer terug te keren naar Dordt. Een heel nuttige trip. Volgend weekend gaan de dezelfde drie weer op pad voor het laatste stuk van België tot aan de plek waar de laatste RunBikeRun start. Ikzelf moet zondag helaas de 30 van Schoorl lopen, was anders graag weer meegegaan. Kwestie van Prioriteiten.

Hoe verder
Na deze twee verkenningen vindt er in april (Marathon Rotterdamweekend) nog een ‘grote’ verkenning plaats. Dan gaan de buschauffeurs, buscaptains en de fietsers hun eigen marathon doen: nog een keer het hele parcours langs om alle verrassingen voor te zijn.

Nu maar hopen dat er weinig wijzigingen in het parcours zullen gaan plaatsvinden.

Respect, dank en bewondering
hierbij nog wel even mijn bewondering uitspreken voor Emo, Hans en Lisette. De manier waarop zij weer met de voorbereiding voor de Roparun bezig zijn is geweldig. De tijd en energie die zij er in steken om ons straks zonder problemen van Parijs naar Rotterdam te helpen is onbetaalbaar. Daarbij uiteraard ook dank aan hun thuisfront voor de steun en de vrijheid dat zij dit kunnen doen.

Helaas heeft Martin moeten besluiten om de Roparun dit jaar over te slaan. Martin heeft recent een triple bypass mogen ontvangen en dat hakt er natuurlijk wel in. Gelukkig waren ze er op tijd bij en hopelijk gaat het herstel voorspoedig.

Sterkte Martin, we hopen je snel weer fit te zien!

Deze beslissing was niet zonder gevolgen. Martin was in zijn rol als ondersteuner en chauffeur van bus4 onnavolgbaar in zijn inzet voor het team. Zie daar maar eens een waardig vervanger voor vinden.

Nou, dat is gelukt. Wouter van Brevoort had al eerder aangegeven zich in te willen zetten voor de Roparun en hij heeft deze kans met beide handen aangepakt.

Wouter stelt zichzelf voor.
Ik ben 28 jaren jong en woon in de Rivierenbuurt in Amsterdam. Werken doe ik ook in Amsterdam en wel op de Foppingadreef als Procesmanager binnen de keten ASG, in het Accounts&Savings team.

De reden waarom deelnemen aan de Roparun me geweldig lijkt is tweeledig. Allereerst heb ik helaas een vrij uitgebreide ervaring met het verliezen van mensen aan kanker, waardoor het me inzetten voor dit doel deels een persoonlijke tint krijgt. Daarnaast vind ik de wijze waarop we ons gaan inzetten in mei echt kicken. Niet ‘zo even’ een tientje in een collectebus stoppen, maar heel bewust een weekend lang afzien en doordouwen.

Ik heb nog geen ervaring met deelname aan de Roparun, maar ben wel een x aantal jaar geleden opgeleid als buitensportinstructeur, waarbij ik kampementen in o.a. de Belgische Ardennen en de Italiaanse Alpen heb gedraaid. Dit past volgens mij wel goed in het plaatje van Chauffeur Materialenbus / manusje van alles!

Buiten is het nat en guur. Gelukkig had Ries nog een zonnig filmpje van onze finish van afgelopen jaar. Kunnen we alvast in de stemming komen en uitkijken naar de run van 2016.

Dan begint het toch echt alweer te kriebelen hoor.

Catering
Helaas heeft Anggrainy moeten besluiten om in 2016 niet als cateraar op de route mee te gaan.
Voor ons een hele aderlating. Want hoe fijn is het om na een zware etappe op de wissel aan te komen om je daar aan de zorgen van Anggrainy over te kunnen geven.
Je goede zorgen, en altijd vrolijke hartelijke uitstraling zullen we missen!

Gelukkig hebben we al een enthousiaste vervangster voor deze belangrijke rol gevonden. Eveline Koekkoek durft het avontuur met ons aan en gaat voor onze inwendige mens zorgen.

Volgens eigen zeggen is Eveline een “zich nog jonge blom voelende 48 jarige vrouw”. Getrouwd (ze zijn ook nog een bankstel), ze houdt van reizen, is sportief (loopt zelf halve marathons en fietst veel), gevoel voor humor, gek op het leven en ook wel een beetje gek op haar werk.

Dat klinkt als een goede match met het team en ons doel. Welkom Eveline!

Massage
Voor de vacature van masseur/masseuse hebben we helaas nog niemand gevonden. Dus ken je nog iemand waarvan je denkt dat hij of zij bij  het team past. Laat het weten!