Missie voor het Pinksterweekend voor een Roparunner: loop 560 km in 48 uur samen met 7 collegarunners!

Dat is een glasheldere doelstelling, maar dan is natuurlijk de vraag: hoe bereid je je daarop voor? Ik wil proberen daar een indruk van te geven vanuit het perspectief van een hardloper.

Uit 4 voorgaande Roparunedities (2009 t/m 2012) heb ik gelukkig al de nodige ervaring kunnen opdoen. Desondanks blijft het best een lastige opgave, want je weet dat je er met alleen trainingen van 1 uurtje – 10 km – duidelijk niet gaat komen.

Ik vind het zelf wel prettig en verstandig om met een goede conditie aan dit avontuur te beginnen. Daarom had ik mij vorig jaar in oktober direct al ingeschreven voor de Rotterdam Marathon op 12 april. Omdat ik in januari/februari nog een lange vakantie gepland had, leek het me wel een goed idee om direct in het najaar al met de lange duurlopen te beginnen. Wellicht was dat iets teveel van het goede, want het lichaam protesteerde en rond de Kerst liep ik rond met een lastige kuitblessure. Gelukkig was ik net op tijd hersteld om nog voor mijn vakantie de training te kunnen hervatten.

De dag na mijn vakantie stond er een 27 km training met het Roparunteam op het programma. Natuurlijk wilde ik daaraan meedoen, maar toen merkte ik al dat de conditie zeker nog niet op het gewenste niveau was. De weken daarna heb ik nog flink kunnen doortrainen. Met trainingsweken oplopend van ca 50 km per week naar ruim 65 km per week vlak voor de Marathon.

Op Paasmaandag had ik nog een 10 km wedstrijdje gepland staan om te kijken hoe het ervoor stond. Die heb ik in een vlak tempo van 12 km per uur kunnen lopen, dus ging ik met een positief gevoel naar de start van de Marathon.

Toen ik zaterdagochtend het startnummer ging ophalen merkte ik dat het toch wel weer spannend werd. Zou het wel goed gaan? Want 4 weken uit de voorbereiding missen door vakantie is best veel! Zou die ‘man met de hamer’ niet weer ongenadig toeslaan in het Kralingse Bos? Aan de andere kant had ik al 13 keer eerder de finish gehaald in Rotterdam, dus zou dat nu toch ook moeten lukken?

Ik had me voorgenomen om niet te snel te willen gaan en me te richten op een eindtijd van rond de 4 uur. Tot km 34 liep alles eigenlijk volgens plan en was er geen vuiltje aan de lucht. Maar vanaf dat moment ging het mis en was het nog 8 km afzien. Verschrikkelijk, wat kunnen 8 km dan nog ver zijn! Afijn, na 4:18 kwam ik over de finish en kon ik de medaille in ontvangst nemen en was alle ellende weer snel vergeten.

Na twee weken relatieve rust ben ik inmiddels weer begonnen aan de verdere voorbereiding voor de Roparun. Dat betekent vooral veel intervaltrainingen, afgewisseld met tempoduurlopen om het lichaam te laten wennen aan de vele korte stukjes (telkens 1 km) die we bij de Roparun moeten gaan lopen.

Nog een paar weken en dan mogen we weer. Ik merk dat de spanning toeneemt. Routeverkenningen zijn gedaan, de meeste loten zijn verkocht, we zijn er bijna klaar voor.

Uiteraard kunnen jullie ons nog altijd sponsoren via de donatiemodule op onze website www.team126.nl.

Zo, we zijn weer een beetje bekomen van een geslaagde routeverkenning!

Zaterdagmorgen vertrokken we ( Emo, Muriel, Lisette, Margo, Hans 1 en 2) om 9.30 uit Utrecht om Karin in Amersfoort op te pikken (defecte bezem) om na een koffiestop, op onze inmiddels vaste pleisterplaats Bad Bentheim, door te blazen naar Hamburg. Waar we vanaf het nieuwe startterrein de route in kaart hebben gebracht. We zijn doorgegaan tot de stop op kilometerpunt 125 en hebben vervolgens onze hostel in Hude opgezocht.

Inmiddels had Martin zich gemeld die samen met Yvonne en de camper op weg waren naar Noorwegen en in Hude een plekje voor de eerste overnachting hadden gevonden. Martin had reeds voor ons een keuze gemaakt uit de vele horecagelegenheden van Hude (1) dus na ingecheckt te hebben in de hostel konden we aan tafel. Voor de zekerheid kregen we een aparte ruimte toegewezen, wat gezien de vele lachsalvo’s een goede beslissing was.
Kortom, gezellige avond, goeie keus Martin!

Op naar onze “bungalow”, 2 kamers met stapelbedden, maar schoon. Tot 2 uur uitstekend geslapen, totdat onze Poolse buren thuiskwamen en in ploegendienst tot een uur of 4 behoorlijk luidruchtig waren. Hebben we later goedgemaakt!

Prima ontbijtje om een uur of 8. Emo heeft even de buren gedag gezegd op minimaal hetzelfde volume, waarna de ramen snel werden gesloten. Daarna op pad om in Delmenhorst de route weer op te pikken. Het liep allemaal voorspoedig, het door Muriel bestelde zeikweer werd keurig afgeleverd en zo vorderde de dag gestaag. Totdat we rond een uur of 6 het wel mooi vonden en tot aan Zoelen de route in kaart hebben gebracht. Rest ons nog 1 stopplek te bevestigen, maar dat doen we als Emo de plekken van gisteren nog eens heeft doorgerekend.

Al met al een geslaagd weekend, dank aan alle deelnemers! (en aan Lisette en Rob voor het beschikbaar stellen van de auto’s, dat scheelt weer brandstofkosten!)

We zijn er al maanden mee bezig en opeens is het nog maar 5 weken. Sterker nog, over 5 weken zijn we al onderweg. Dan zijn we ruim over de helft en dus in Nederland aan het lopen, fietsen, slapen, lopen, fietsen, slapen etc etc.

Bij mij begint het Roparunvirus al behoorlijk te groeien. Bij iedere mail die we van het kernteam krijgen en met iedere vraag of mededeling van een teamlid komt de Roparun 2015 weer iets dichterbij. 

Volgend weekend doen we de grote routeverkenning. Op zaterdagmorgen gaan we met de chauffeurs, navigatoren en fietsers naar het startterrein in Hamburg. Vandaar rijden we de hele route terug richting Rotterdam. Onderweg mogen we een nacht genieten van de gastvrijheid van een Deutsche Jugendherberge. Daar kunnen we tijdens de run zelf alleen maar van dromen. Maar nu genieten we even van die luxe.

Waarom doen we dit? Waarom steken we een weekend van onze vrije tijd in deze voorbereiding? De route staat toch op je navigatie? Jullie hebben vorig jaar toch dezelfde route gelopen? Klopt allemaal. Maar de ervaring leert dat een goede voorbereiding bijdraagt aan een geslaagde run. Als je de route een keer hebt gezien, is het straks in het donker of als je even een dip hebt, zoveel makkelijker om het goed te doen. Waar zat ook alweer dat ene stopplekje op deze drukke weg? Hoe liep die omleiding door het centrum van Bremen ook alweer? 

We hebben een team met heel veel ervaring. En juist die ervaring leert om je goed voor te bereiden. Liever nu een keer fout rijden, dan straks als het voor het echie is. Van de organisatie mag je best fout lopen. Alleen moet je dan via dezelfde weg weer terug naar de route. Dat wil je als chauffeur of fietser je lopers niet aandoen. Dan houd je weinig vrienden over.

Naast dat het goed is om de route alvast een keer gezien te hebben, is het van belang om onze wisselplaatsen te controleren. Is dat mooie parkeerterrein waar we vorig jaar stonden nog beschikbaar? Of moeten we op zoek naar iets anders? Er is weinig vervelender dan midden in de nacht op zoek te moeten naar een alternatief voor de geplande wissel. Dat hebben we vorig jaar ervaren toen een geplande locatie op het laatste moment toch niet beschikbaar was. Kan natuurlijk altijd gebeuren, maar als je het kunt voorkomen…

Wie ben je?
Ik ben Willeke Hazenbroek en aankomende run voor het 10e jaar actief betrokken bij de Roparun, ik stap voor de 9^e keer op de fiets! Ook ben ik verantwoordelijk voor de financiën, ons motto is niet ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ maar ‘zoveel mogelijk geld ophalen is belangrijker dan een snelle eindtijd’.

Wat moeten we verder van je weten?
Ik lever mijn bijdrage met een aantal dierbaren in mijn hart. Ik heb van dichtbij gezien hoe belangrijk de doelen zijn die wij sponsoren. Met name de inrichting in hospices (bijv. tilliften en koppelbedden) alsook het verstrekken van Keppies gaan mij aan het hart.

Ik doe mijn petje af voor alle vrijwilligers die de laatste levensfase nog zo mooi en aangenaam mogelijk proberen te maken. Hier probeer ik een klein steentje aan bij te dragen door een zo hoog mogelijk opbrengst binnen te halen. Dus mocht je dat nog niet gedaan hebben, bezoek nog even de donatiepagina: https://www.team126.nl/doneren/

Wie ben je?
Even voorstellen, ik ben Tjeerd Glastra en mag voor de derde keer mee als loper met de Roparun. Het team is dit jaar sterk aan verandering onderhevig, er zijn m.n. veel nieuwe lopers bijgekomen dit jaar. Net als verleden jaar lopen we van Hamburg naar Rotterdam en ik beschouw het als een voorrecht om voor de stichting Roparun te mogen lopen.

Wat moeten we verder van je weten?
Iedereen heeft wel familie, vrienden, kennissen of collega’s in de buurt die lijden of hebben geleden aan kanker. Buiten collega van ABN AMRO ben ik ook trotse vader van 3 prachtige kinderen, 2 dochters en een zoon. Zij weten waarom ik dit doe en ik heb hun volledige steun. Ik ga ervan uit dat Team 126 de sponsorgelden dit jaar weer op een hoger niveau weet te brengen dan in het afgelopen jaar.

Een aantal dagen geleden ben ik begonnen met de sponsorloten te verkopen en mocht je die nog niet hebben dan mag je mij altijd een bericht sturen.
Ik reken op je!